امیر علیرضا صباحی فرد فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از منطقه پدافند هوایی غرب کشور (شهدای سوباشی) بازدید کرد.
فرمانده نیروی پدافند هوایی ارتش در جمع کارکنان این منطقه پدافندی گفت: افتخار پدافند هوایی استفاده از تجهیزات بومی و نیروی انسانی آموزش دیده در داخل کشور است و امروز در هر نقطه از کشور که بازدید میکنیم شاهد حضور سامانههای دفاعی بومی هستیم که این عدم وابستگی و خود کفایی باعث ترس دشمنان است.
بهسازی سامانه اس-۲۰۰ در ایران شامل اصلاحات در بخش های پردازش، فرستنده، گیرنده، جنگ الکترونیک و تحرک پذیری سامانه بوده و حالا سرعت لود شدن این پدافند حمله به ارتفاع بالا، به حدود ۲ دقیقه رسیده است.
زمان واکنش به یک تهدید در مسائل نظامی از جمله فاکتورهای مهم برای بقاء پذیری در میدان نبرد است و کشف دشمن ، زمان واکنش ، زمان شلیک و زمان مورد نیاز برای دوباره مسلح کردن سیستم جنگ افزاری از جمله محورهای اصلی در این زمینه به شمار می رود که یکی از بخش های مهم در این بحث، پدافند هوایی است. در اکثر کشورهای جهان پدافند هوایی خط اول واکنش به هر تهدید نظامی محسوب می شود و این نیرو باید بتواند در کمترین زمان ممکن به تهدیدات واکنش بدهد. هر گونه مشکل در این بخش باعث شکاف در دیوار دفاعی و در نهایت وارد شدن خسارت های سنگین به آن کشور خواهد شد. به همین خاطر است که فرمانده کل قوا نیز تاکید ویژه ای برتوجه به پدافند هوایی و خط مقدم بودن آن در مواجهه با هر تهدیدی دارند.
کشورمان طی سالهای اخیر در حوزه سامانه های پدافند هوایی، با جهشی خیره کننده حرکت کرده و موفق شده انواع سامانه های لازم و ضروری در ۳ ارتفاع بلند، متوسط و پست را به صورت بومی طراحی کرده و بسازد. اما در عین حال، از گذشته نیز سیستم های پدافندی در داخل نیروهای مسلح موجود بود که طبیعتا نمی توان و نباید یکباره از رده خارج کرد چراکه می تواند نقش مکمل و مثمری را در این چرخه ایفا کند که از جمله این سامانه ها، اس ۲۰۰ است. سامانه موشکی اس ۲۰۰ ساخت شوروی سابق با کد ناتو SA-۵ پاسخ شوروی سابق به تهدید پرواز دسته های بزرگ بمب افکن آمریکایی در آن دوران بود. ایده کلی نصب کلاهک های اتمی بر روی موشک های سامانه اس ۲۰۰ به سمت این دسته های پروازی و سپس انفجار و در نهایت نابودی این دسته ها بود. البته موشک اس ۲۰۰ با همان استانداردهای جنگ سرد نیز سلاح دقیقی نبوده و در طول زمان در خود شوروی سابق با سیستم های جدیدتر جایگزین شد.
موشک این سامانه دارای یک پیشران اصلی سوخت مایع (در اغلب گونهها) و ۴ بوستر (پیشران کمکی) سوخت جامد است. این پیشرانهای کمکی که حدود ۴.۹ متر طول و ۴۸ سانتیمتر قطر دارند بین ۳ تا ۵.۱ ثانیه کار کرده و سپس جدا میشوند. سامانه اس ۲۰۰ به طور استاندارد توان درگیری با اهدافی در فاصله ۳۰۰ و ارتفاع ۴۰ کیلومتر را دارد.
یک نشریه اینترنتی آمریکایی با اشاره به مجهزشدن ایران به سامانه موشکی «لبیک» نوشت این مسئله نگرانی عمده عربستان و اسرائیل را برانگیخته است.
شنالاینترست در مقالهای نوشت: ایران به تازگی از سامانه موشکی «لبیک» رونمایی کرده است که ظاهرا موشکهای غیرهدایت شونده سطح به سطح را به تسلیحات هدایت شونده تبدیل میکند.
به نوشته این نشریه آمریکایی، سامانه لبیک شبیه واحدهای
هدایتکنندهای است که در خانواده موشکی فاتح-۱۱۰ با سوخت جامد به کار رفته
است، گرچه سطوح کنترلکننده مثلثی شکل آن تغییر کرده است.
بیشتر بخوانید:
دست بلند پدافند ایران آماده واکنشهای سریعتر به تهدیدات شد
مرصاد۱۶ با کدام موشک اهداف هوایی را شکار میکند؟
براساس این تحلیل، تجهیزات مورد نظر در خانواده موشکی فاتح-۱۱۰ در
مکانی بین موتور موشک و کلاهک آن نصب میشود تا موشک را هدایت کند. آنها
ظاهرا با موشکهای سنگین توپخانهای ۶۱۰ میلی متری موسوم به زلزال همخوانی
دارند.
به گزارش الف، نشنالاینترست در ادامه نوشت: این پیشرفت موشکی
کارشناسان نظامی اسرائیل را نگران کرده است، زیرا میگویند حزبالله که
گروه نیابتی ایران در لبنان است، حدود ۱۵۰ هزار موشک دارد که به سمت
اسرائیل نشانه رفتهاند. در حال حاضر اینها سلاحهای «خاموش» هستند.
«اوزی روبین» کارشناس امور نظامی اسرائیلی به نشریه تایمز اسرائیل
گفت: این طراحی به جای نسخه برداری از دیگر تجهیزات، بومی و بیانگر اعتماد
به نفس ایرانیها است. هدف از ایرو دینامیک منحصر به فرد جدید، احتمالا
افزایش قابلیت مانور موشکهای مبدل است.
در ادامه گزارش آمده است: جای تعجب ندارد که اسرائیلیها نگرانند.
نیروهای دفاعی (جنگی) اسرائیلی که تاکنون نگران موشکهای حزبالله
بودهاند، اکنون باید احتمال هجمهای از سلاحهای هدایت شونده به اهداف
استراتژیک خود نظیر نفتکشها، پالایشگاههای شیمیایی و پایگاههای
نظامیشان را نیز درنظر بگیرند. اگر این موشکها قابلیت مانور داشته باشند،
در این صورت سیستمهای ردیابی موشکی نظیر گنبد آهنین هم قادر به رهگیری
آنها نیستند.
اما عربستان هم احتمالا از این مسئله نگران است. ماه گذشته تاسیسات
عربستان هدف حملات موشکی و پهبادی گسترده قرار گرفت، و مسئولیت آن را
نیروهای حوثی در یمن برعهده گرفتند.
گرچه عربستان میلیاردها دلار صرف خرید موشکهای دفاع هوایی پاتریوت
ساخت آمریکا کرده است، تجهیزات دفاعی عربستان نتوانستند موشکها و پهبادها
را در آن حملات رهگیری کرده و یا مانع آنها شوند. پس این تجهیزات دفاعی
چگونه میتوانند مقابل حجمی گسترده از موشکهای هدایت شونده قرار گیرند؟